Krzysztof Borkowski
Lato, to dla miłośników pomnikowych drzew najlepsza pora aby wyruszyć w teren. Dni są długie, temperatury przyjazne - można w komfortowych warunkach oglądać, mierzyć i fotografować co tylko sobie wymarzymy. W takich wyprawach pomocna jest stosowna literatura. Tym, którzy wybierają się do Finlandii i chcieliby poznać ten piękny kraj od strony pomnikowych drzew polecam wydaną w 2021 r. książkę, której tytuł znajduje się na początku notatki. Książka napisana jest po fińsku, co teoretycznie może być kłopotliwe, ale bez obaw. Układ, łacińskie nazewnictwo, indeksy, mapki, a na końcu tłumacz Google, który siedzi w smartfonie, pozwalają na łatwe korzystanie z jej zawartości. Trudnością, w pierwszym momencie, może być odszyfrowanie pozycji GPS drzewa, która widnieje w części wpisów. Koordynaty zapisane są w systemie ETRS-TM35FIN, używanym przez Finów. Można sobie z tym poradzić wchodząc na stronę www.retkikartta.fi. Jest to dokładna mapa Finlandii, na której można odnaleźć pozycję drzewa podaną w książce, oraz zamienić koordynaty fińskie na używany przez nas system WGS84. Legenda mapy zapisana jest po fińsku i po angielsku.
W Finlandii, ze względu na klimat, mniej jest drzew osiągających rekordowe wymiary. Mniejsza jest różnorodność gatunkowa, szczególnie na północy. Platany, które w Polsce należą do czołówki najgrubszych drzew, w książce nie są wymienione. Najgrubsze fińskie drzewo to topola berlińska Populus x berolinensis „Petrowskiana” o ponadsiedmiometrowym obwodzie pnia. Drzewo rośnie w parku w miejscowości Heinola, około 120 km na północ od Helsinek. Topola jest jednocześnie najwyższym w Finlandii drzewem liściastym o wysokości 37,2 m (2017). Najwyższy iglak to modrzew Larix decidua o wysokości 47,3 m (2015) rosnący na terenie Arboretum Punkaharju, na wyspie Laukansaari około 300 km na NE od Helsinek.
Dęby szypułkowe, nasze drzewne olbrzymy, nie mają w Finlandii zbyt wiele miejsca do popisu. Północna granica występowania tego gatunku przebiega na południu kraju, odbiegając niewiele od linii brzegowej. Mimo tego, pień najgrubszego fińskiego dębu Quercus robur miał niespełna 8 m obwodu. Drzewo rosło w miejscowości Lyytikkälä w okolicy Turku.
Wydawca Metsäkustannus, ISBN 978-952-338-086-8, 288 stron, okładka miękka.
Krzysztof Borkowski
Członek Sekcji
Okładka „Zielonych olbrzymów”
|
Topola berlińska z Heinola – fot. Tuomo Kesäläinen
|
Wstecz